کد مطلب:312362 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:233

روایت پنجم
امام حسین (ع) در سخنی دیگر با زینب كبری (س) برای اطمینان بخشیدن بیشتر به خواهر گرامی خود، این گونه اصحاب خویش را معرفی می كند:

و الله لقد بلوتهم فما وجدت فیهم الا الأشوس الأقعس یستأنسون بالمنیة دونی، استیناس الطفل الی محالب امه [1] .

سوگند به خداوند كه من آن ها (اصحاب) را آزموده ام و آن ها گروهی جنگ آور و پایدار در مبارزه اند و آن چنان در پیشگاه من به مرگ دل بسته اند كه كودكی شیرخوار به سینه ی مادر خویش دل بسته است.

اصحاب ابا عبدالله (ع) و سر سلسله ی آنان عباس بن علی (ع) در این ویژگی، یادآور این كلام حماسی علی (ع)اند كه فرمود:

و الله لابن ابی طالب آنس بالموت من الطفل بثدی امه [2] .

به خدا سوگند، پسر ابوطالب به مرگ مأنوس تر است تا كودك به سینه ی مادرش.

این ویژگی برتر اصحاب امام حسین (ع) برخاسته از دو صفت بزرگ آنان است: 1- یقین 2- رضا. اینان چون از یقینی ژرف برخوردارند و زندگی دنیایی را حیاتی گذرا می دانند و از سویی دیگر، عالم آخرت را سرای ابدی می شمارند و با آن دیار قدسی



[ صفحه 231]



انسی دیرین دارند، دل از زندان دنیا [3] می گیرند و مرگ و هر آنچه را در راه بندگی خدا و برای تحقیق اهداف گرامی اسلام پیش می آید، عاشقانه می پذیرند [4] .


[1] مقتل الحسين (ع)، ابومخنف، ص 218؛ موسوعة كلمات الامام الحسين (ع)، ص 407؛ الدمعة الساكبة، ج 4، ص 372: «اما و الله لقد نهرتهم و بلوتهم... استيناس الطفل بلبن امه.».

[2] نهج البلاغه، خطبه 5.

[3] «الدنيا سجن المؤمن؛ دنيا زندان مؤمن است.» الكافي، ج 2، ص 250.

[4] پيرامون دو موضوع يقين و رضا و آثار آن در بخش هاي بعدي كتاب سخن خواهيم گفت.